wtorek, 29 listopada 2011

Medytacja Słowa 122 (czytanie liturgiczne z dnia 29.11.2011)

Łk 10,21-24:
W tej właśnie chwili Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić.
Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli.

Pan Jezus powiedział:
(W czasie rannej Mszy świętej , po Komunii świętej)
Oddajmy się sobie wzajemnie - ty Mnie, Ja tobie.

*
Oddaj Mi siebie najpełniej jak potrafisz i nie obawiaj się, że jesteś słaba. Niech twoja nędza cię nie przeraża, bo Ja wspieram cię swoja łaską i nigdy nie zostawiam samą w twoich wysiłkach i zmaganiach ze sobą i swoja słabością.

Bardzo pragnę, abyś oddała Mi siebie w sposób pełny, czysty, wolny, z miłości. Ale do takiego oddania tylko Ja sam mogę cię uzdolnić, więc ciesz się i niech twoje serce podobnie jak Moje rozraduje się dzisiaj w Duchu Świętym.

*
Przyczyną twojej radości zawsze będzie zjednoczenia ze Mną w Duchu Świętym, a także proste, ufne, dziecięce serce, które zdolne jest więcej widzieć i pojąć, przyjąć i ofiarować. A Ja odkrywam przed tobą tajemnice Mojego Serca.

(Teresa Chomieniec MSC "Rozmowy z moim Panem", t. III, 29.11.2005)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz