Medytacja Słowa 167 (czytanie liturgiczne z dnia 1.02.2012)

Ps 32,1-2.5-7:

Szczęśliwy człowiek,
któremu odpuszczona została nieprawość,
a jego grzech zapomniany.
Szczęśliwy ten, któremu Pan nie poczytuje winy,
a w jego duszy nie kryje się podstęp.

Grzech wyznałem Tobie
i nie ukryłem mej winy.
Rzekłem: „Wyznaję mą nieprawość Panu”,
a Ty darowałeś niegodziwość mego grzechu.

Do Ciebie więc modlić się będzie każdy wierny,
gdy znajdzie się w potrzebie.
Choćby nawet wezbrały wody,
fale go nie dosięgną.

Ty jesteś moją ucieczką,
wyrwiesz mnie z ucisku,
i dasz mi radość
z mego ocalenia.

Pan Jezus powiedział:

Przybliżałem ci rzeczywistość Nieba w doświadczeniu piękna gór, pamiętasz? Im głębiej wtapiałaś się w otaczające cię piękno, im bardziej chłonęłaś je, tym głębszej doświadczałaś więzi ze Mną, zatapiałaś się we Mnie i przybliżałaś jeszcze bardziej do ludzi, a serce twoje oczyszczone otwierało się naturalnie, szeroko na Moje nowe dary. Dotykałaś Mojej obecności, obecności Piękna i Miłości, jeszcze za zasłoną gór, dlatego ich piękno ciągle cię zachwyca.

W Niebie nie ma juz zasłony. Pogrążysz sie w Absolucie Piękna i Milości, cała wypełnisz się Mną i doświadczysz na wieki pełni szczęścia.
*
Oprzyj te słowa (z psalmu 32) na głębokim zaufaniu i wypowiadaj je z serca przepełnionego wiarą, że Ja wyprowadzam z każdej niedoli, z każdego ucisku i utrapienia. A in mocniej Mi zaufasz, tym więcej doświadczysz radości.
*
W Moim Sercu jest twoje miejsce.

(Teresa Chomieniec MSC "Rozmowy z moim Panem", t. III, 1.02.2006)