Łk 17,7-10
O powinności służby:
Kto z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie mu, gdy on wróci z pola: "Pójdź i siądź do stołu?" Czy nie powie mu raczej: "Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił?" Czy dziękuje słudze za to, że wykonał to, co mu polecono? Tak mówcie i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono: "Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać".
Rozmyślanie z dnia 5.05.2011:
Wszechświat jest częścią Królestwa Bożego.
Panem jedynym jest Bóg.
Ten, kto uznaje i przestrzega Przykazania Miłości staje się Jego sługą, i dlatego życie takiego człowieka nabywa sens i cel wspólny z Ojcem: zbawienie dusz.
Bóg morze realizować swój cel przez takie narzędzie - kochajace Go dziecko.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz