Skoro się nie potrafi rozmyślać ani wywoływać uczuć (niemożność i oschłość), zapewniać Boga, że się ma intencję wykonać tyle aktów skruchy np., ile razy się odetchnie, ile ziaren różańca przesunie się w palcach lub wymówi ustami jaką krótką modlitwę.
Odnawiać od czasu do czasu to zapewnienie. Jeżeli Pan Bóg ześle jakie inne dobre uczucie, przyjąć z pokorą i na nim się zatrzymać.
O. Jean-Baptiste Chautard OCist "Życie wewnętrzne duszą apostolstwa"
wyd. Te Deum, Warszawa 2002, s. 145
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz