wtorek, 17 listopada 2009

MEDYTACJA 182(czytanie liturgiczne z dnia 17.11.2009)

Łk 19, 1-10: I przyjął Go rozradowany (Łk 19, 1-10).
Pan Jezus powiedział:
Przyjmuj Mnie rozradowana do każdej chwili swojego życia; chce być zawsze przy tobie.

Moja obecność przy tobie jest stała i niezmienna, ale przychodzę jakby na nowo, z nowymi łaskami, gdy tylko Mnie pragniesz, oczekujesz i zapraszasz do siebie.
(Teresa Chomieniec MSC, Rozmowy z moim Panem, t.III, 15.11.2005)

Ścieżki do medytacji:
Obecności przyjaciela pragnę, oczekuję i dlatego zapraszam do siebie...
Zaproszenie Jezusa do siebie rodzi się z potrzeby świadomego bycia w Jego obecności.

Ale skąd brać doświadczenie przebywania w obecności Jezusa?
Jak wyraziste i mocne powinno być takie doświadczenie, żeby budziło pragnienie Jezusa!
Co zrobiłem, żeby takie doświadczenie zaistniało?

Może spróbować skupić się nad małym fragmentem z dzisiejszych słów: "... chce być zawsze przy tobie".
Czytać, powtarzać je raz po raz i usiłować zgłębić tę prawdę: kto je wypowiada do mnie?
Kim jestem dla Niego? Co nas łączy? Czy On mnie zna? Czy mnie akceptuje? Czy o mnie się troszczy? Czy mi wspólczuje? Czy potrafi ze mną współdziałać? Czy cokolwiek Mu zawdzięczam? W jakim celu On chce być ze mną? Czy wierzę, że On chce być ze mną?

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz