Rozmyślanie jest ogniskiem, u którego rozgrzewa się straż serca.
Przez wierność temu rozmyślaniu wszystkie inne ćwiczenia pobożne będą ożywione. Dusza zdobędzie powoli czujność i ducha rozmyślania, tj. zwyczaj zwracania się do Boga coraz to częściej.
Zjednoczenie z Bogiem w rozmyślaniu stworzy związek serdeczny z Nim, nawet wśród zajęć najbardziej pochłaniających.
Dusza żyjąca w takim zjednoczeniu z Jezusem przez straż serca pociągnie ku sobie coraz bardziej dary Ducha Świętego i cnoty wlane.
O. Jean-Baptiste Chautard OCist "Życie wewnętrzne duszą apostolstwa"
wyd. Te Deum, Warszawa 2002, s. 144
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz